Wat hebben een Netflix-serie over influencers en de misstanden in het turnen met elkaar te maken?
Op het eerste gezicht lijken een Amerikaanse influencerfamilie en de Nederlandse turnsport niets met elkaar te maken te hebben. Totdat je beter kijkt. De docuserie Bad Influence op Netflix legt pijnlijk bloot hoe jonge kinderen systematisch worden uitgebuit onder het mom van kansen, sociale groei en rijkdom. Niet op YouTube, TikTok en Instagram. Maar in het turnen. En de gelijkenissen zijn huiveringwekkend.
Wat is Bad Influence?
De Netflix-docuserie Bad Influence: The Dark Side of Kidfluencing duikt in de wereld van kind-influencers, met in het middelpunt het verhaal van Piper Rockelle – een jong meisje dat opgroeide op YouTube en onder het strakke management van haar moeder. Piper werd het gezicht van een miljoenenbusiness, waarin zij en andere kinderen in een zogeheten ‘Squad’ continu content moesten produceren. Wat begint als speels vermaak, verandert al snel in een verstikkende, veeleisende en onveilige omgeving vol druk, manipulatie en psychologische uitputting.
Oud-leden van de Squad vertellen in de serie over intimidatie, vernederingen, seksueel getinte opdrachten en het volledig verliezen van hun eigen grenzen. Allemaal voor views. Voor likes. Voor geld.
Herkenbaar? Pijnlijk herkenbaar.
Toen ik Bad Influence keek, bekroop me een naar gevoel van herkenning. Want de parallellen met Dossier Turnmisbruik zijn schokkend:
- Kinderen als inzet voor eigen gewin.
- Ouderfiguren die meebewegen of zelfs aansturen.
- Een sektarische groepsdynamiek waarin kritiek taboe is.
- Zodra er kritiek is, word je als kind of ouder op een zijspoor gezet.
- Volwassenen die macht uitoefenen onder het mom van ‘begeleiden’.
- Kinderen die geen grenzen meer kunnen voelen, laat staan aangeven. Aan daardoor een prooi worden voor mensen met verkeerde bedoelingen.
De docuserie benadrukt het gebrek aan regelgeving en toezicht in de wereld van kind-influencers, en hoe dit leidt tot situaties waarin kinderen worden uitgebuit voor financieel gewin.
Ook dit is een verontrustende parallel met het turnen, waar jonge turnsters jarenlang werden onderworpen aan fysieke en mentale mishandeling zonder financiële compensatie. Hoewel er in het geval van de turnsters geen sprake was van financieel gewin, en dus juridisch gezien geen kinderarbeid, is de uitbuiting en het gebrek aan bescherming vergelijkbaar.
Het verschil? Geld.
In Bad Influence is het verdienmodel glashelder. De content van de kinderen levert tienduizenden dollars per maand op en in Pipers geval, zelfs miljoenen per jaar. Financiële uitbuiting dus. Maar doordat wetgeving op dit vlak nog ontbreekt, valt het nauwelijks onder kinderarbeid zoals wij dat juridisch kennen.
Bij ons als turnsters ligt het nog wranger. Daar wás geen geld. Geen salaris. Geen verdienmodel. Het kostte klauwen vol geld. De turnsters waren gratis beschikbaar. Onbetaald misbruikt. Wettelijk onzichtbaar. En omdat de Nederlandse wet stelt dat kinderarbeid pas geldt als er geld mee wordt verdiend, vallen wij tussen wal en schip. Alsof uitbuiting pas telt als het winst oplevert…
Ouders: bondgenoot of verlengstuk van het systeem?
In beide werelden is de rol van ouders complex. In de docu zien we hoe Pipers moeder niet alleen faalt als beschermer, maar zélf de motor is van het uitbuitingssysteem. Ook in het turnen zien we ouders die meegaan in het verhaal van ‘opoffering’ en ‘discipline’. Die het misbruik niet willen zien of het goedpraatten in het belang van een droom. Of zelfs goedpraten omdat er goede prestaties zijn neergezet en hierdoor op een roze wolk zitten. De grens tussen ouderlijke ambitie en schadelijke medeplichtigheid vervaagt razendsnel.
Sektarische structuren: gesloten en giftig
Wat beide werelden pas echt beangstigend maakt, is de groepsstructuur. Een hiërarchie met een almachtige leider (coach, moeder, influencer), een ‘inner circle met vriendinnen of trainingsmaatjes, groepsdruk en uitsluiting van wie twijfelt of weerstand biedt. Het is geen gezonde gemeenschap, maar een moderne sekte met telefoontjes in de handen óf in turnpakjes.
Hoog tijd voor erkenning én wetgeving
Wat Bad Influence pijnlijk laat zien, is dat kinderen vandaag de dag nog steeds op grote schaal uitgebuit kunnen worden. Ook in landen als de VS en Nederland, en ook buiten klassieke arbeidssituaties. Of het nu online is of in de sporthal.
Zolang wetgeving blijft hangen in het oude model van ‘geld = arbeid’, blijven duizenden kinderen onzichtbaar als slachtoffer. Turnsters werden jarenlang vernederd en gebroken, zonder een cent te verdienen. En dus zonder juridische bescherming. Net als influencers die geld opleveren, maar buiten iedere wet vallen omdat ze werken onder het mom van ‘vrijwilligheid’.
Conclusie
Of het nu gaat om een social media-account of een medaille in de topsport: kinderen horen geen middel te zijn voor het succes van volwassenen. We moeten stoppen met het romantiseren en normaliseren van kindprestaties. Of het nu om een medaille of miljoenen volgers gaat, elk kind dat zijn autonomie verliest en schade oploopt voor het succes van een ander is er één te veel. We hebben geen nieuwe schandalen nodig om dat te begrijpen.
Wat we nodig hebben, is actie. Durven luisteren, durven spreken, durven handelen.
